از صفای ضریح دم نزنید،حرفی از بیرق علم نزنید،

گریه های بلند ممنوع است،روضه که هیچ سینه هم نزنید،

غربت ما بدون خاتمه است،مادر ما همیشه فاطمه است،

کاش درهای صحن وا بشود،شوق در سینه ها به پا بشود،

کاش با دست حضرت مهدی ،این بقیع نیز باصفا بشود،

این بقعیی که این چنین خاکی است،رشک پروانه های افلاکی است،

در هوایش ستاره می سوزد،سینه ها با هر نظاره می سوزد،

هشت شوال آسمان لرزید،دید صحن و مناره می سوزد،

بارگاه بقیع ویران شد،دل بی راه و چاره می سوزد